Πριν κάποια χρόνια, μία ερευνητική αναφορά δημοσιευμένη από τις Mampe, Friederici, Christophe, & Wermke (2009) είχε δείξει πως το κλάμα των βρεφών, ήδη από τη στιγμή της γέννησης, φαίνεται να έχει τα μελωδικά χαρακτηριστικά της γλώσσας που μιλά η μητέρα και την οποία άκουγαν ως έμβρυα τουλάχιστον κατά το τελευταίο τρίμηνο της κύησης. Για τις ανάγκες της μελέτης εκείνης, είχαν αναλύσει τα μελωδικά χαρακτηριστικά (επιτονισμό και διάρκεια) του κλάματος 'γερμανόφωνων' και 'γαλλόφωνων' νεογνών και είχαν βρει σημαντικά περισσότερα ανοδικά μελωδικά σχήματα στα 'γαλλόφωνα' νεογνά.
Επεκτείνοντας τα ευρήματα αυτά, μία νέα μελέτη έθεσε ένα νέο ερώτημα: Αν οι μητέρες κατά την εγκυμοσύνη μιλούν τονικές γλώσσες, επηρεάζεται ανάλογα και το κλάμα των νεογέννητων μωρών τους;
Αξίζει να σημειωθεί πως στις τονικές γλώσσες, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές γλώσσες (π.χ. Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά ή Ελληνικά), η σημασία των λέξεων καθορίζεται όχι μόνο από τους συγκεκριμένους φθόγγους που αρθρώνονται, αλλά και από την τονική συχνότητα στην οποία προφέρονται οι λέξεις ή οι συλλαβές. Η ίδια ακολουθία φθόγγων, συνεπώς, μπορεί να σημαίνει εντελώς διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με το αν θα προφερθεί σε υψηλό ή χαμηλό τόνο, ή με ένα συγκεκριμένο μελωδικό σχήμα. Παραδείγματα τέτοιων γλωσσών είναι να Κινέζικα (Mandarin) - με τέσσερις διαφορετικές συγχνότητες να επηρεάζουν τη σημασία των λέξεων- καθώς και μία ακόμη πιο πολύπλοκη γλώσσα που ομιλείται από μία φυλή στο Καμερούν - η Lamnso, της οποίας τα νοήματα διαφοροποιούνται με βάση οκτώ διαφορετικές συχνότητες.
Τα αποτελέσματα της νέας αυτής μελέτης επιβεβαιώνουν με εντυπωσιακό τρόπο τα προγενέστερα συμπεράσματα: Το κλάμα των νεογνών των οποίων οι μητέρες μιλούν μία τονική γλώσσα, χαρακτηρίζεται από σημαντικά μεγαλύτερες τονικές μεταβολές σε σχέση με το κλάμα π.χ. των νεογνών που γεννιούνται από Γερμανίδες μητέρες. Ειδικότερα, τα εκφωνήματα των μωρών από το Καμερούν χαρακτηρίζονταν, τόσο από μεγάλες μεταβολές συχνότητας εντός του ιδίου εκφωνήματος (απόσταση μεταξύ του υψηλότερου και του χαμηλότερου τόνου), όσο και από περισσότερες και πιο έντονες εναλλαγές μεταξύ των διαφορετικών τόνων, αλλά και μεγαλύτερη διάρκεια. Με άλλα λόγια, το κλάμα των μωρών αυτών ήταν φανερά πολύ πιο 'τραγουδιστό', όπως εξάλλου και η μητρική τους γλώσσα.
Τα ευρήματα αυτά στηρίζουν θεωρητικές προσεγγίσεις που θέλουν τα βρέφη να αρχίζουν την 'εκμάθηση' της μητρικής τους γλώσσας ήδη από την προγεννητική περίοδο, και σίγουρα πολύ νωρίτερα από την παραγωγή των πρώτων λέξεων, ή ακόμα και των πρώτων συλλαβών.
Επίσης, όπως προτείνουν οι συγγραφείς, τα αποτελέσματα των μελετών αυτών, εμπλουτίζουν σημαντικά τις γνώσεις που έχουμε για τους βασικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τις πολύ πρώιμες φάσεις της γλωσσικής ανάπτυξης, ενώ παράλληλα, ίσως σε μελλοντικό χρόνο, να επιτρέψουν τον εντοπισμό πολύ πρώιμων δεικτών σχετικά με αναπτυξιακές διαταραχές που μπορεί να επιδρούν στην ικανότητα αυτή των βρεφών.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
Mampe, B., Friederici, A.D., Christophe, A., & Wermke, K. (2009). Newborns’ cry melody is shaped by their native language. Current Biology, 19 (23), 1994-1997. DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2009.09.064
Wermke, Κ., Teiser, J. Yovsi, E.J. Joscha Kohlenberg, P. Wermke, M. Robb, H.Keller, B. Lamm (2016). Fundamental frequency variation within neonatal crying: Does ambient language matter? Speech, Language and Hearing, DOI: http://dx.doi.org/10.1080/2050571X.2016.1187903
